DHSS ćoše...

Naslov: Re: DHSS ćoše... 22/4/2008, 12:12

Kod:: http://www.nato.int/kosovo/docu/a990609a.htm

Citat :: Military Technical Agreement
between the International Security Force ("KFOR") and
the Governments of the Federal Republic of Yugoslavia and the Republic of Serbia
Article I: General Obligations

1. The Parties to this Agreement reaffirm the document presented by President Ahtisaari to President Milosevic and approved by the Serb Parliament and the Federal Government on June 3, 1999, to include deployment in Kosovo under UN auspices of effective international civil and security presences. The Parties further note that the UN Security Council is prepared to adopt a resolution, which has been introduced, regarding these presences.

2. The State Governmental authorities of the Federal Republic of Yugoslavia and the Republic of Serbia understand and agree that the international security force ("KFOR") will deploy following the adoption of the UNSCR referred to in paragraph 1 and operate without hindrance within Kosovo and with the authority to take all necessary action to establish and maintain a secure environment for all citizens of Kosovo and otherwise carry out its mission. They further agree to comply with all of the obligations of this Agreement and to facilitate the deployment and operation of this force.

3. For purposes of the agreement, the following expressions shall have the meanings as described below:

1. "The Parties" are those signatories to the Agreement.

2. "Authorities" means the appropriate responsible individual, agency, or organisation of the Parties.

3. "FRY Forces" includes all of the FRY and Republic of Serbia personnel and organisations with a military capability. This includes regular army and naval forces, armed civilian groups, associated paramilitary groups, air forces, national guards, border police, army reserves, military police, intelligence services, federal and Serbian Ministry of Internal Affairs local, special, riot and anti-terrorist police, and any other groups or individuals so designated by the international security force ("KFOR") commander.

4. The Air Safety Zone (ASZ) is defined as a 25-kilometre zone that extends beyond the Kosovo province border into the rest of FRY territory. It includes the airspace above that 25-kilometre zone.

5. The Ground Safety Zone (GSZ) is defined as a 5-kilometre zone that extends beyond the Kosovo province border into the rest of FRY territory. It includes the terrain within that 5-kilometre zone.

6. Entry into Force Day (EIF Day) is defined as the day this Agreement is signed.

4. The purposes of these obligations are as follows:

1. To establish a durable cessation of hostilities, under no circumstances shall any Forces of the FRY and the Republic of Serbia enter into, reenter, or remain within the territory of Kosovo or the Ground Safety Zone (GSZ) and the Air Safety Zone (ASZ) described in paragraph 3. Article I without the prior express consent of the international security force ("KFOR") commander. Local police will be allowed to remain in the GSZ.

The above paragraph is without prejudice to the agreed return of FRY and Serbian personnel which will be the subject of a subsequent separate agreement as provided for in paragraph 6 of the document mentioned in paragraph 1 of this Article.

2. To provide for the support and authorization of the international security force ("KFOR") and in particular to authorize the international security force ("KFOR") to take such actions as are required, including the use of necessary force, to ensure compliance with this Agreement and protection of the international security force ("KFOR"), and to contribute to a secure environment for the international civil implementation presence, and other international organisations, agencies, and non-governmental organisations (details in Appendix B).

Article II: Cessation of Hostilities

1. The FRY Forces shall immediately, upon entry into force (EIF) of this Agreement, refrain from committing any hostile or provocative acts of any type against any person in Kosovo and will order armed forces to cease all such activities. They shall not encourage, organise or support hostile or provocative demonstrations.

2. Phased Withdrawal of FRY Forces (ground): The FRY agrees to a phased withdrawal of all FRY Forces from Kosovo to locations in Serbia outside Kosovo. FRY Forces will mark and clear minefields, booby traps and obstacles. As they withdraw, FRY Forces will clear all lines of communication by removing all mines, demolitions, booby traps, obstacles and charges. They will also mark all sides of all minefields. International security forces' ("KFOR") entry and deployment into Kosovo will be synchronized. The phased withdrawal of FRY Forces from Kosovo will be in accordance with the sequence outlined below:

1. By EIF + 1 day, FRY Forces located in Zone 3 will have vacated, via designated routes, that Zone to demonstrate compliance (depicted on the map at Appendix A to the Agreement). Once it is verified that FRY forces have complied with this subparagraph and with paragraph 1 of this Article, NATO air strikes will be suspended. The suspension will continue provided that the obligations of this agreement are fully complied with, and provided that the UNSC adopts a resolution concerning the deployment of the international security force ("KFOR") so rapidly that a security gap can be avoided.

2. By EIF + 6 days, all FRY Forces in Kosovo will have vacated Zone 1 (depicted on the map at Appendix A to the Agreement). Establish liaison teams with the KFOR commander in Pristina.

3. By EIF + 9 days, all FRY Forces in Kosovo will have vacated Zone 2 (depicted on the map at Appendix A to the Agreement).

4. By EIF + 11 days, all FRY Forces in Kosovo will have vacated Zone 3 (depicted on the map at Appendix A to the Agreement).

5. By EIF +11 days, all FRY Forces in Kosovo will have completed their withdrawal from Kosovo (depicted on map at Appendix A to the Agreement) to locations in Serbia outside Kosovo, and not within the 5 km GSZ. At the end of the sequence (EIF + 11), the senior FRY Forces commanders responsible for the withdrawing forces shall confirm in writing to the international security force ("KFOR") commander that the FRY Forces have complied and completed the phased withdrawal. The international security force ("KFOR") commander may approve specific requests for exceptions to the phased withdrawal. The bombing campaign will terminate on complete withdrawal of FRY Forces as provided under Article II. The international security force ("KFOR") shall retain, as necessary, authority to enforce compliance with this Agreement.

6. The authorities of the FRY and the Republic of Serbia will co-operate fully with international security force ("KFOR") in its verification of the withdrawal of forces from Kosovo and beyond the ASZ/GSZ.

7. FRY armed forces withdrawing in accordance with Appendix A, i.e. in designated assembly areas or withdrawing on designated routes, will not be subject to air attack.

8. The international security force ("KFOR") will provide appropriate control of the borders of FRY in Kosovo with Albania and FYROM (1) until the arrival of the civilian mission of the UN.

3. Phased Withdrawal of Yugoslavia Air and Air Defence Forces (YAADF)

1. At EIF + 1 day, no FRY aircraft, fixed wing and rotary, will fly in Kosovo airspace or over the ASZ without prior approval by the international security force ("KFOR") commander. All air defence systems, radar, surface-to-air missile and aircraft of the Parties will refrain from acquisition, target tracking or otherwise illuminating international security ("KFOR") air platforms operating in the Kosovo airspace or over the ASZ.

2. By EIF + 3 days, all aircraft, radars, surface-to-air missiles (including man-portable air defence systems (MANPADS)) and anti-aircraft artillery in Kosovo will withdraw to other locations in Serbia outside the 25 kilometre ASZ.

3. The international security force ("KFOR") commander will control and coordinate use of airspace over Kosovo and the ASZ commencing at EIF. Violation of any of the provisions above, including the international security force ("KFOR") commander's rules and procedures governing the airspace over Kosovo, as well as unauthorised flight or activation of FRY Integrated Air Defence (IADS) within the ASZ, are subject to military action by the international security force ("KFOR"), including the use of necessary force. The international security force ("KFOR") commander may delegate control of normal civilian air activities to appropriate FRY institutions to monitor operations, deconflict international security force ("KFOR") air traffic movements, and ensure smooth and safe operations of the air traffic system. It is envisioned that control of civil air traffic will be returned to civilian authorities as soon as practicable.

Article III: Notifications

1. This agreement and written orders requiring compliance will be immediately communicated to all FRY forces.

2. By EIF +2 days, the State governmental authorities of the FRY and the Republic of Serbia shall furnish the following specific information regarding the status of all FRY Forces:

1. Detailed records, positions and descriptions of all mines, unexploded ordnance, explosive devices, demolitions, obstacles, booby traps, wire entanglement, physical or military hazards to the safe movement of any personnel in Kosovo laid by FRY Forces.

2. Any further information of a military or security nature about FRY Forces in the territory of Kosovo and the GSZ and ASZ requested by the international security force ("KFOR") commander.

Article IV: Establishment of a Joint Implementation Commission (JIC)

A JIC shall be established with the deployment of the international security force ("KFOR") to Kosovo as directed by the international security force ("KFOR") commander.

Article V: Final Authority to Interpret

The international security force ("KFOR") commander is the final authority regarding interpretation of this Agreement and the security aspects of the peace settlement it supports. His determinations are binding on all Parties and persons.

Article VI: Entry Into Force

This agreement shall enter into force upon signature.

Appendices:
A. Phased withdrawal of FRY Forces from Kosovo

B. International security force ("KFOR") operations

1. Consistent with the general obligations of the Military Technical Agreement, the State Governmental authorities of the FRY and the Republic of Serbia understand and agree that the international security force ("KFOR") will deploy and operate without hindrance within Kosovo and with the authority to take all necessary action to establish and maintain a secure environment for all citizens of Kosovo.

2. The international security force ("KFOR") commander shall have the authority, without interference or permission, to do all that he judges necessary and proper, including the use of military force, to protect the international security force ("KFOR"), the international civil implementation presence, and to carry out the responsibilities inherent in this Military Technical Agreement and the Peace Settlement which it supports.

3. The international security force ("KFOR") nor any of its personnel or staff shall be liable for any damages to public or private property that they may cause in the course of duties related to the implementation of this Agreement. The parties will agree a Status of Forces Agreement (SOFA) as soon as possible.

4. The international security force ("KFOR") shall have the right:

1. To monitor and ensure compliance with this Agreement and to respond promptly to any violations and restore compliance, using military force if required.

This includes necessary actions to:

1. Enforce withdrawals of FRY forces.

2. Enforce compliance following the return of selected FRY personnel to Kosovo

3. Provide assistance to other international entities involved in the implementation or otherwise authorised by the UNSC.

2. To establish liaison arrangements with local Kosovo authorities, and with FRY/Serbian civil and military authorities.

3. To observe, monitor and inspect any and all facilities or activities in Kosovo that the international security force ("KFOR") commander believes has or may have military or police capability, or may be associated with the employment of military or police capabilities, or are otherwise relevant to compliance with this Agreement.

5. Notwithstanding any other provision of this Agreement, the Parties understand and agree that the international security force ("KFOR") commander has the right and is authorised to compel the removal, withdrawal, or relocation of specific Forces and weapons, and to order the cessation of any activities whenever the international security force ("KFOR") commander determines a potential threat to either the international security force ("KFOR") or its mission, or to another Party. Forces failing to redeploy, withdraw, relocate, or to cease threatening or potentially threatening activities following such a demand by the international security force ("KFOR") shall be subject to military action by the international security force ("KFOR"), including the use of necessary force, to ensure compliance.

Footnote:

1. Turkey recognises the Republic of Macedonia with its constitutional name.

Naslov: Re: DHSS ćoše... 22/4/2008, 12:15

Kod:: http://pescanik.net/content/view/213/92/

Citat :: Koaliciona vlada
Miša Brkić
22.04.2008.

Opasnost za poreske obveznike

Koalicija za evropsku Srbiju. Koalicija radikala i narodnjaka. Na čiju će stranu socijalisti? Da li je moguća koalicija evropejaca i narodnjaka?

Za manje od mesec dana znaće se kakav su parlament i vladu izabrali građani Srbije. Gledano iz sadašnje perspektive, čini se da su koalicije jedino rešenje i da će „ovi“ ili „oni“ moći da formiraju ministarski kabinet i parlamentarnu većinu samo ako uđu u koaliciju sa „onima“ ili „ovima“.

Politički analitičari već predviđaju da će takva (bilo kakva) koalicija biti nestabilna, i da će kao takva biti loše rešenje za Srbiju, jer će u danima (ne i mesecima) posle 11. maja morati da donese neke krupne i važne odluke. I sa ekonomske tačke gledišta takva (koaliciona) vlada biće loše rešenje. Pokazalo se, naime, u dva nesvršena mandata Vojislava Koštunice da su takve koalicije glomazne, spore, neefikasne i veoma skupe za poreske obveznike (građane i poslodavce) koji plaćaju vlast.

Postizborne koalicije u razvijenim demokratijama obično ne predstavljaju tako veliki teret poreskim obveznicima da bi ih zbog skupoće kaznili na narednim izborima. U Srbiji se, međutim, pod teretom Koštuničine političke filozofije sve izvrglo u suprotnost, pa su tako i koalicione vlade dovedene do apsurda.

Još na startu ove odlazeće Vlade (a ništa bolje nije bila ni prethodna Koštuničina Vlada), da bi se namirili svi koalicioni partneri, formiran je glomazan kabinet sa 23 ministra, a Vlada je sa premijerom i vicepremijerom imala 25 članova. I za standarde Evropske unije to je bilo previše, a kamo li za skromne mogućnosti srpskih poreskih obveznika.

I kao u prethodnom sastavu (kad su koaliciju činili DSS, G17 Plus, Nova Srbija i Srpski pokret obnove) i u ovoj Vladi resori se izdeljeni između DS, DSS, NS i G17 plus po principu feuda i to je bio prilog bez presedana doktora pravnih nauka Vojislava Koštunice modernoj političkoj teoriji. Svaki od koalicionih partnera dobio je kao izborni plen jedan resor-feud po vertikali državnog ustrojstva, tako da su članovi partija u Vladi zauzimali sve položaje, od mesta u upravnim odborima javnih preduzeća do najnižih i najsitnijih u birokratskoj hijerarhiji, a celokupna predsedništava partija premeštala su se na rad u ministarstva i na platu „s državnih jasli“.

Kad, kao u slučaju ove odlazeće Vlade, nije bilo dovoljno resora da se zadovolje principi podele plena po koalicionom sporazumu, onda je broj ministarstava jednostavno povećavan.

Princip feudalizovane vlasti bio je u protekle četiri godine poguban za Srbiju, jer su koalicioni partneri međusobno trgovali kad god je trebalo napraviti neki krupan i važan politički ili ekonomski posao. Kad je, na primer, jedan od koalicionih partnera želeo da progura u Parlamentu rezoluciju o Kosovu, drugi partner je kao protivuslugu tražio parafiranje Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju Evropskoj uniji. Donošenje novog Ustava takođe je imalo svoju cenu, koju su morali da plate oni koji su sklepali najviši pravni akt države.

„Afera panciri“ i „afera satelit“ bile su deo trgovačkog barter aranžmana za „aferu švedskih vozova“ i „aferu drumske mafije“. U proces privatizacije državne kompanije Jat Airways nije mogao da se uključi niko osim resornog ministra i partije kojoj je po koalicionom sporazumu pripalo pravo da upravlja tom firmom.

Niko od ministara iz partija-članica koalicije nije imao pojma šta piše u Ugovoru o koncesiji, koji su skrivali premijer i ministar za kapitalne investicije (a onda i za infrastrukturu), da bi na kraju svi bili zapanjeni nepovoljnim klauzulama i nemogućnošću da bilo šta promene u tom dokumentu iza kojeg je stala država Srbija. Na kraju mandata Vlade malo je falilo da se oko toga napravi nova trgovina – da deo koalicije progura nepovoljnu koncesiju, a da zauzvrat odustane od protivljenja potpisivanju sporazuma o gradnji mosta preko Ade Ciganlije u Beogradu.

Ministar ekonomije sve do skoro nije znao šta piše u Sporazumu koji je ministar energetike sklopio sa Rusijom o prodaji Naftne industrije Srbije za sramnih 400 miliona evra. I tek kad je posao završen, ministar ekonomije priznao je da je zapanjen činjenicom da je Sporazum veoma nepovoljan za državu Srbiju.

Javna preduzeća bila su, čini se, najslađi plen u toj feudalizaciji i zato je koaliciono dogovoranje na početku mandata Vlade najduže trajalo. A onda je usledilo razmeštanje kadrova i uspostavljanje finansijske kontrole nad pojedinim državnim preduzećima. Odbijanje svih stranaka da podnesu javni račun o finansiranju svojih (i predizbornih) aktivnosti, rađa sumnju da su partije nekažnjeno zavukle ruku u kase javnih preduzeća koja su dobile na upravljanje.

Javne nabavke u državnim firmama i ministarstvima takođe su bile ekskluzivno pravo resornih ministara i njihovih partija u koje nemaju uvid koalicioni partneri. Ta činjenica otvorila je ogroman prostor za korupciju i sprečila mogućnost da Vlada koristi samokontrolu kao mehanizam za sprečavanje korupcije. Umesto samokontrole, zavladao je princip nezameranja tipa „vrana vrani ne vadi oči“, što je Srbiju dovelo među zemlje sa najvećim stepenom korupcije u svetu.

I kad je u pitanju privatizacija, svako od koalicionih preduzeća prodavalo je „svoje“ društveno preduzeće. Novosadska osiguravajuća kuća DDOR bila je partijski plen jednog od koalicionih partnera u Vladi Srbije, a RTB Bor (iako postoji međuresorska ministarska radna grupa) bezuspešno prodaje jedna, a ruskom oligarhu Olegu Deripaski će ga prodati druga partija.

I budžet za 2008. godinu bio je tako veliki, jer je bio zbir želja koalicionih partnera, pa je tako i dobio epitet „socijalno-razvojni“, jer je u njega svako trpao ono što je bilo njegovo političko uverenje. Krajnji račun budžetskog pira koalicionih partnera, na kraju, platiće poreski obveznici u Srbiji.

Javnost je nedavno bila zgranuta podatkom da neki ministri dugo nisu mogli da pročitaju (a onda im je dat samo na uvid) šta piše u Akcionom planu za Kosovo. I tek kad je ministar za Kosovo gotovo izazvao rat na administrativnoj liniji, obelodanjena je poražavajuća istina da se i dokument od najvišeg državnog interesa krije bar od pola članova Vlade.

Nekoliko milijardi evra u protekle četiri godine koštao je Srbiju izum zvani feudalizacija Vlade, nastao u političkoj retorti čoveka koji je po svaku cenu želeo da bude premijer.

Tako feudalizovanom Vladom (i Srbijom) upravljao je premijer koji nije bio niti menadžer, niti trener, niti lider sposoban da organizuje, nadgleda, usmerava, upravlja, podešava, kontroliše... i tako vodi zemlju u progres. Zatvoren sa savetnicima u uži kabinet i fiksiran na samo jednu ideju a bez talenta da osmišljava i posmatra celinu, premijer je delovao kao dirigent raštimovanog i veoma skupog orkestra.

Krajnji rezultat rada premijera i njegovog feudalizovanog ministarskog kabineta je – najveća javna (državna) potrošnja u Evropi. I kad bi htela, Srbija danas ne bi mogla da uđe u Evropsku uniju, jer njena država troši za evropske prilike nezamislivu polovinu svega onoga što se stvori u zemlji.

Koalicija je, čini se, politička neizbežnost posle 11. maja. Srbija još nije na tom stupnju političkog razvoja da bira kome će od dve čiste političke opcije dati mandat da četiti godine upravlja državom.

To znači da bi poreski obveznici i posle ovih izbora mogli plaćati svoje građanske grehe koje su počinili ubacujući glasački listić u pogrešnu biračku kutiju. A rizik nije mali – jedan evro mogao bi uskoro da vredi 100 dinara a nešto kasnije i 170 dinara, štamparija dinara u Topčideru mogla bi opet da radi u tri smene i ponovo bi mogli da ostanemo bez devizne štednje.

Za utehu je da i u ovoj ponudi na tržištu političkih ideja koju imamo pred izbore, može da se nazre manje skupa koalicija. Srećna okolnost je da za izbor te koalicije nije potrebna prevelika politička kultura.

Peščanik.net, 22.04.08.

Naslov: Re: DHSS ćoše... 22/4/2008, 12:17

Kod:: http://pescanik.net/content/view/126/108/

Citat :: Anatomija jedne parole
Ljubodrag Stojadinović
01.04.2008.

Hajde da malo razmotrimo fenomen „usiljenog rodoljublja“. I to one vrste koja pretenduje da bude vrhovni, pa tako i jedini kriterijum patriotizma. Pre par decenija, često smo se sretali sa smrtonosnom verzijom ljubavi prema otadžbini. Ona je uglavnom podrazumevala spremnost da se u ime tog plemenitog osećanja pogine. Naravno, od takvog rizika bili su amnestirani oni koji su tu patetičnu i opaku varijantu žrtvovanja najagresivnije promovisali.

Izgledalo je da patriotizam kao važna stavka u hijerarhiji vrednosti, evoluira posle 2000. godine. Zaista se pokazalo da je taj zabran najomiljenije utočište hulja, pa su najgori Srbi postali etalon za merenje rodoljublja. Teškom mukom smo se otresali zlikovačkih podviga „u ime Srba i Srbije“.

Neopatriotizam, koji je bujao posle ratnih poraza, imao je smisla samo u opravdavanju zločina „u ime nacije“, koji su lagodno definisani kao odgovor na tuđe zločine. Tako je započelo užasno licitiranje o tome čiji su zločinci plemenitiji, naravno, uz zaključak da su njihovi bili gori od naših. Ali, ni „naši“ nisu bili preterano loši, što pokazuje zastrašujući inventar njihovih poduhvata.

Sumnjivi ljudi, koji su obređivali merila za rodoljublje, ostali su u zaklonu od svakog vrednovanja njihovih učinaka, biografija ili lustracije. To je samo značilo da se deo političke elite ni po koju cenu neće odreći najgorih simbola sistema u čijem su rušenju učestvovali.

Ekstremne nacionalsocijalističke grupe, koje su u Srbiji formirane na temeljima haotičnog vrednosnog nesporazuma, postale su miljenici novoodređene desnice u političkoj vlasti Srbije. Tu opciju su na čudan način zajednički definisali DSS i Nova Srbija, političke partije čija je simbioza označila početak tmurnog desnog skretanja, uz pogubnu verziju slaboumnog nacionalizma.

U ovom trenutku, predizborna koalicija DSS- Nova Srbija sadrži u sebi značajnije potencijale ekstremizma nego radikalna opcija. To se može naslutiti već po pokušajima da se izjednači antifašizam Nenada Čanka sa klerofašističkim akcijama novosadskog „firera“.

Ali, najdirektnije legitimisanje takve politike dogodilo se nešto pre i posle 21. februara. Tada je Velimir Ilić poistovetio rušenje Beograda sa „demokratijom“, praveći pritom paralele koje ne mogu biti rezultat preteranog razmišljanja. Ili ipak mogu: „Ako su oni nama razbili državu, što mi njima ne bi malo polupali ambasadu... Da mi njima pokažemo šta je to demokratija...“!

Po toj perverznoj definiciji, demokratija nije ništa drugo, nego „ispoljavanje patriotizma nasilnim sredstvima“. Taj trend je nastavljen organizacijom paljenja graničnih punktova, a kasnije i priglupom promocijom nasilne ljubavi prema izgubljenom delu države u Kosovskoj Mitrovici, severni deo.

To je tek bila ekstaza u velikom porazu politike ignorisanja stvarnosti. Da nije tako, ne bi bilo „osvajanja“ suda, bojkotovanja posla i napuštanja radnih mesta. A zatim i savršeno mahnite „železničke penetracije“ u polje Kosovo, koju su smislili Velja Ilić i Milenko Šarančić. Neka vrsta srpskog „Kasandrinog voza“, koji ima samo jednu funkcionalnu manu - nigde ne ide.

Naravno da nijedna od navedenih genijalnosti nije promenila stanje stvari. Koalicija Belanovica-Čačak to nije mogla da uoči. Da jeste, ne bi ni pokušavala da radi to što radi, niti bi opstala stalna misija apsurda u kojoj se mesecima nalazi ministar Slobodan Samardžić.

Budući da nijedna stavka tajnog akcionog plana nije bila u stanju da pomeri niti promeni stanje stvari, krenulo se sa najelementarnijim agitpropom. Taj posao je stvoren za okolnosti u kojima je neostvariva ideja dominantna, čak zamena za sve što inače vredi. Mada, agitovanje bez elementarne povratne veze nije u stanju da opstane samo po sebi. Potrebno je da se „nešto dogodi“.

Ta vrsta odnosa sa javnošću podrazumeva, pre svega, distribuciju totalitarnog stava, po kome nema pogovora. I redovno znači pokušaj da ideologija ili utopijska ideja ignorišu, odnosno zamene stvarnost neostvarivom projekcijom.

Parola „Kosovo je Srbija“ idealna je za navedenu vrstu operacije. Ona (operacija) pripremana je kao jedina strategija odbrane od inače neodbranjive realnosti. Na prvi pogled, izreci se nema šta zameriti. Samo zbog toga što se parola iščitava u emotivnoj ravni koja i ne traži raščlanjavanje. Naravno da navedena parolaška sintagma nije tačna, ni leksički, ni etimološki ni politički.

Kosovo je deo Srbije! Ta tvrdnja bi mogla da se razume kao nastojanje da se stvari vrate u stanje pre 17. februara. „Kosovo je Srbija“ podrazumeva varijantu „nemogućeg izjednačavanja“, poravnavanja države sa njenim delom, simboličko negiranje saznanja šta se u čemu sadrži.

Izgleda da za kreatore kampanje to nije nimalo važno, pa bi po tome Srbija mogla biti deo Kosova, ili je sve to, u stvari sasvim svejedno. Dakle, nosioci strategije bedža su objektivno potpuno ravnodušni pred sudbinom države, kojoj su predvideli izvesnu sudbinu odvojene pokrajine, ako ona nekom mantrom (može i parolom), ne bude vraćena. Na drugi pogled, izreka je čak zlokobna, jer sugeriše mogućnost da dve poistovećene stavke u paroli budu činioci analognog političkog raspleta.

Verovatno iz razloga koji su ovde navedeni, ali i iz mnogih drugih, bedž i parola se nisu „primili“. Njih niko ne nosi, osim relativno malog kruga samoizabranih parolaša. Po svojoj upotrebnoj nameni, parola „Kosovo je Srbija“ imala je smisla kao masovno prihvaćena i neopoziva zakletva, po svojoj realnoj funkciji ona ne nadilazi radikalski bedž sa likom haškog robijaša Vojislava Šešelja.

U oba slučaja, reč je o pokušaju da grupa ljudi, ne znajući šta drugo da učini, upućuje trivijalne poruke samima sebi, gradeći tako postament za kult bezvezne gatanke, ili ličnosti koja je obeležila najgore godine srpske istorije. Zar je onda za čuđenje flertovanje DSS-a i SRS-a, političkih partija koje su se konačno našle na bespuću srpske političke utopije.

Upotreba parole na sportskim terenima uglavnom je neproduktivna. To ne može biti masovna pojava, jer su vrhunski srpski sportisti od globalnog značaja uglavnom retka pojava. One koji su na vrhu izreka bi mogla da udalji od mogućnosti da tamo ostanu. U diskvalifikacijama, oni i pored svetski značajnih rezultata, postaju instrument neke mediokritetske političke nomenklature i njihovih uzaludnih projekata.

I pored svega što parolu dovodi u konstekt sterilne nebuloze, zanimljiva je upornost sa kojom se ta besciljna izreka promoviše kao savršeno sredstvo za negaciju stanja stvari. To već svedoči o uznapredovalom političkom autizmu, koji već godinama izaziva uzastopne poraze svake vrste.

Parola „Kosovo je Srbija“, u nedostatku drugih ideja, vodi u partijski sanitarni kordon, koji bi mogao da bude opšti, ako bi to gatanje pobedilo na izborima. U slučaju koalicije sa SRS, postoji Nikolićeva dosetka, dostojna svakog parastosa, koja glasi: „Bez Kosova Srbija ne postoji!“ Isto kao i političke pozicije, potpuno su u slozi i propagandne domišljatosti proizašle iz ove pomalo prirodne, pomalo nastrane veze.

Anatomija jedne parole pomaže nam da se zabrinemo ili zasmejemo nad čudesnom političkom evolucijom Vojislava Koštunice. Ko je, uopšte taj čovek? Da li je zaista pobedio Miloševića, ili su ga, kako je rekao Đinđić „probudili i doveli na vlast!“
Šta god da jeste, nejasna je alhemija koja ga je dovela na zadnji ulaz radikalske radnje. Oni koji malo bolje poznaju V.K, tvrde da je tamo čučao od početka.

Peščanik.net, 01.04.08.

Gost

Ja te dozivam,prijatelju...
DHSS ćoše... - Page 4 Feljton1_1

Naslov: Re: DHSS ćoše... 6/5/2008, 14:07

A, pa on je vrsacki zet.....Andja, mu zena, Rankovic, rodjena Jovanovic, sestra NH Ise Jovanovica......